Als ik ‘s zaterdags opsta zie ik dat het regent, dat is nou jammer, vandaag wordt de buurtkamer geopend en we zouden gaan filmen. Lekker dan, staan we in de nattigheid. En mensen komen er natuurlijk ook niet. Tja, toch maar gaan, regenjasje aan…
Bij de Vrieseweg nr 10 moet ik een parkeerplek zoeken voor mijn fiets, want voor de deur staan twee grote bussen geparkeerd. In de achterste bus staat een koffiemachine en de barista is al druk bezig mensen van koffie te voorzien. Er staat al een hele rij. Binnen zie ik dat het al bijna vol staat met mensen, buurtwerkers, bewoners van het Kasperspad, vrijwilligers en deelnemers van de buurtkamer. En dan komen er ook nog een stuk of wat agenten binnen. Er wordt namelijk tegelijk een politiepost geopend die naast de buurtkamer in hetzelfde pand zit. De burgemeester is er ook al.
En Bea, wat vind je van de nieuwe Buurtkamer?
Bea Dubbelman is vrijwilliger bij de Buurtkamer, ze maakte elke donderdag lekkere soep voor de buurtlunch. Vandaag maakt ze de hapjes. Bea: “Heel erg mooi! En wat een fijne keuken. Maar ik kon hier donderdag niet naar binnenkomen met mijn rollator. Het trapje heeft drie treden, daar kom ik echt niet tegenop. Ze moesten me naar binnen helpen, dat vind ik echt heel jammer. Ik zou een sleutel krijgen van de achteringang, daar is geen trap, maar dat gaat nu ineens niet meer door.” Nou, dat wordt vast nog in orde gemaakt, denk ik.
Güler Korkulu is sociaal makelaar voor de binnenstad en haar werkplek is in de Buurtkamer. Hoe voelt zij zich in het nieuwe pand?
Güler: “Heel lekker! Zo fijn dat het klaar is, we hebben heel veel werk moeten verzetten. Gelukkig hadden we enorm veel hulp van buurtbewoners en vrijwilligers.”
Dan moeten we stil zijn, want de opening gaat beginnen. Na toespraken van de burgemeester, de buurtwerkmanager en de politiechef gaan we naar buiten voor ‘het openingsmoment’. Met vereende krachten en gebruik van een enorme schaar wordt voor de deur een breed rood lint doorgeknipt. Niet erg origineel, maar wel spectaculair!
Na een uitstekende koffie praat ik binnen met Annette van Nieuwland, die het initiatief had voor het naaicafé. Nadat er een aantal vrouwen bijkwam die haken en breien is het nu omgedoopt tot Crea Café. Ze zit – onvermijdelijk – achter de naaimachine. Nog steeds bezig Annette?
“Dat is aan mij gevraagd, om hier te zitten, als reclame voor het Crea Café. Deze dames wonen hierboven, die zullen woensdag ook komen, goed hè?” Dus de reclame werkt ook nog. Later laat ze me een tasje zien dat ze voor de zoon van de burgemeester heeft gemaakt. Leuk!
Karim ben je tevreden over de nieuwe Buurtkamer?
Karim de Kool, buurtwerker en initiatiefnemer van deze ontmoetingsplek: “Ik ben meer dan tevreden, ik ben er heel gelukkig mee! Het moeilijkste was om de mensen te overtuigen van de noodzaak ervan. Ik was hier buurtwerker en ik had niks, alleen de straat. Meteen had ik de overtuiging dat er een plek nodig was om elkaar te ontmoeten. En uit de gesprekken die ik had met de bewoners bleek dat ook. Maar om het voor elkaar te krijgen was veel tijd nodig. Nu is er een goede samenwerking, het Leger des Heils heeft ons geholpen met de inrichting, de buurtbewoners met de verhuizing en de gemeente met de ruimte. Geweldig toch?”
Een tastbaar bewijs dat buurtwerk nuttig en nodig is, de burgemeester erkende dat ook in zijn toespraak. Hopelijk geldt dat ook voor de rest van Dordrecht. Voor buurtwerk wordt maar zelden een pand geopend, meestal gaat er eentje dicht.